Forum Replies Created
-
पुरातत्त्वशास्त्र
- पुरातत्त्वीय म्हणजे भौतिक अवशेषांचावापर करून मानवी भूतकाळाचा अभ्यास.
- हे अवशेष लोकांनी तयार केलेल्या, सुधारित केलेल्या किंवा वापरल्या गेलेल्या कोणत्याही वस्तू असू शकतात.
- त्यामध्ये भव्य राजवाडे आणि मंदिरांच्या अवशेषांपासून ते तुटलेल्या मातीच्या भांड्यांच्या तुकड्यांसारख्या दैनंदिन मानवी क्रियाकलापांच्या छोट्या, टाकाऊ उत्पादनांचा समावेश आहे.
- त्यामध्ये वास्तू, कलाकृती, हाडे, बिया, परागकण, शिक्के, नाणी, शिल्पे आणि शिलालेख अशा विविध गोष्टींचा समावेश होतो.
- पुरातत्त्वशास्त्र आपल्याला भूतकाळातील भौतिक अवशेष परत मिळविण्यात मदत करते.
अन्वेषण आणि उत्खनन
- जुन्या ढिगाऱ्यांचेक्रमिक थर पद्धतशीरपणे खोदून लोकांच्या भौतिक जीवनाची कल्पना तयार करण्यास सक्षम करणारे शास्त्र पुरातत्त्व म्हणतात.
- ढिगाराम्हणजे जुन्या वस्त्यांचे अवशेष व्यापणारा जमिनीचा उंच भाग. हे वेगवेगळ्या प्रकारचे असू शकते:
- एकल-संस्कृती:
- एकल-संस्कृतीचे ढिगारे संपूर्ण एकाच संस्कृतीचे प्रतिनिधित्व करतात.
- काही ढिगारे केवळ ग्रे वेअर (पीजीडब्ल्यू) संस्कृतीचे प्रतिनिधित्व करतात, तर काही सातवाहन
- संस्कृती किंवा कुषाणांची इतर.
- प्रमुख-संस्कृती:
- एक संस्कृती प्रबळ आहे आणि दुसरी दुय्यम महत्त्वाची आहे.
- बहु-संस्कृती:
- बहु-संस्कृतीचे ढिगारे सलग अनेक महत्त्वपूर्ण संस्कृतींचे प्रतिनिधित्व करतात जे अधूनमधून एकमेकांशी ओव्हरलॅप होतात.
- खोदलेल्या ढिगाऱ्याचा उपयोग एखाद्या संस्कृतीच्या भौतिक आणि इतर पैलूंचे क्रमिक थर समजून घेण्यासाठी केला जाऊ शकतो.
- ढिगाऱ्याचेउभ्या किंवा आडव्या पद्धतीने खोदकाम करता येते.
- उभ्या खोदकाम:
- याचा अर्थ संस्कृतीचा कालनिहाय क्रम उलगडण्यासाठी लांबीनिहाय खोदकाम करणे.
- हे सहसा साइटच्या एका भागापुरते मर्यादित असते.
- बहुतेक स्थळे उभ्या पद्धतीने खोदली गेली असल्याने ती भौतिक संस्कृतीचा चांगला कालानुक्रमिक क्रम प्रदान करतात.
- आडवे उत्खनन :
- यात एकूणच ढिगारा किंवा त्याचा मोठा भाग खोदणे आवश्यक आहे.
- या पद्धतीमुळे उत्खननकर्त्यास विशिष्ट कालावधीत साइट संस्कृतीची संपूर्ण कल्पना मिळू शकते.
- आडवे खोदकाम अतिशय खर्चिक असल्याने त्यांची संख्या फारच कमी आहे, परिणामी प्राचीन भारतीय इतिहासातील अनेक टप्प्यांतील भौतिक जीवनाचे पूर्ण किंवा पुरेसे चित्रही या उत्खननातून आपल्याला मिळत नाही.
- उभ्या खोदकाम:
- एकल-संस्कृती:
- ज्या ढिगाऱ्यांचे उत्खनन झाले आहे, त्यातही प्राचीन अवशेष वेगवेगळ्या प्रमाणात जतन करण्यात आले आहेत.
- कोरड्या कोरड्या हवामानात: पश्चिम उत्तर प्रदेश, राजस्थान आणि वायव्य भारतातील पुरातन वस्तू जतन करण्याच्या चांगल्या स्थितीत आढळतात.
- ओलसर आणि दमट हवामानात:मध्य गंगेच्या मैदानी प्रदेशात आणि डेल्टाईक प्रदेशात लोखंडी अवजारांनाही गंज लागला आणि चिखलाची रचना शोधणे कठीण होते. गंगेच्या मैदानी प्रदेशातील जळालेल्या विटांच्या वास्तू किंवा दगडी वास्तूच चांगल्या प्रकारे जतन केलेल्या आहेत
- उत्खननात समोर आले आहे:
- बलुचिस्तानमध्ये इ.स.पू. ६००० च्या सुमारास लोकांनी वसवलेली गावे.
- इ.स.पूर्व दुसऱ्या सहस्रकात गंगेच्या मैदानी प्रदेशात विकसित झालेली भौतिक संस्कृती.
- ज्या वस्त्यांमध्ये लोक राहत होते त्यांची मांडणी,
- त्यांनी वापरलेल्या मातीच्या भांड्यांचे प्रकार,
- ते ज्या घरात राहात होते,
- त्यांनी ज्या प्रकारची तृणधान्ये खाल्ली,
- त्यांनी ज्या प्रकारची साधने व अवजारे वापरली.
- दक्षिण भारतातील काही लोकांना मृतांसह कबरीत दफन करण्यात आले, त्यांची अवजारे, शस्त्रे, मातीची भांडी आणि इतर वस्तू आणि त्यांना दगडाच्या मोठ्या तुकड्यांनी वेढले गेले. या वास्तूंना मेगालिथ म्हणतात. ते खोदून आपल्याला दख्खनमध्ये लोहयुगापासून जगणाऱ्या लोकांची माहिती मिळते.
- तारखा आणि इतर माहिती निश्चित करण्याच्या विविध पद्धती :
- विविध पध्दतीने ढिगारे व साहित्याच्या तारखा निश्चित केल्या जातात.
- त्यापैकीरेडिओकार्बन डेटिंग सर्वात महत्त्वाचे आहे.
- रेडिओकार्बन किंवा कार्बन १४ (सी १४) हा एक किरणोत्सर्गी कार्बन (समस्थानिक) आहे जो सर्व सजीव वस्तूंमध्ये असतो. सर्व किरणोत्सर्गी पदार्थांप्रमाणे त्याचा ही एकसमान दराने क्षय होतो.
- जेव्हा एखादी वस्तू जिवंत असते, तेव्हा हवा आणि अन्नाद्वारे सी 14 शोषून सी 14 च्या क्षयाची प्रक्रिया निष्प्रभ केली जाते.
- तथापि, जेव्हा एखादी वस्तू जिवंत राहणे थांबवते, तेव्हा त्यातील सी 14 सामग्री समान दराने क्षीण होत राहते परंतु हवा आणि अन्नातून सी 14 शोषून घेणे थांबवते.
- एखाद्या प्राचीन वस्तूतील सी १४ सामग्रीचे नुकसान मोजून त्याचे वय निश्चित करता येते.
- सी 14 चे अर्धे आयुष्य 5568 वर्षे आहे. परंतु ७०,००० वर्षांहून अधिक जुनी कोणतीही प्राचीनता या पध्दतीने सांगता येत नाही.
- हवामान आणि वनस्पतींचा इतिहास वनस्पतींच्या अवशेषांच्या तपासणीद्वारे आणि विशेषत: परागविश्लेषणाद्वारे जाणून घेतला जातो.
- या आधारे असे सुचवले जाते की राजस्थान आणि काश्मीरमध्ये इ.स.पू. ७०००-६००० च्या सुमारास शेती केली जात असे.
- धातूच्या कलाकृतींचे स्वरूप व घटकांचे शास्त्रीय विश्लेषण केले जाते आणि परिणामी ज्या खाणींमधून धातू प्राप्त झाले त्या खाणी ंचा शोध घेतला जातो आणि धातू तंत्रज्ञानाच्या विकासाचे टप्पे ओळखले जातात.
- प्राण्यांच्या हाडांची तपासणी केल्यास जनावरे पाळली गेली होती की नाही हे दिसून येते आणि ते कोणत्या उपयोगासाठी ठेवले गेले हे देखील सूचित केले जाते.
- भूवैज्ञानिक आणि जैविक अभ्यास:
- भूगर्भीय अभ्यासातूनपूर्वइतिहासाचा संपूर्ण अभ्यास करून माती, खडक इत्यादींच्या इतिहासाची कल्पना येते.
- जैविक अभ्यासवनस्पतीआणि प्राण्यांच्या जगाचा इतिहास प्रदान करतो.
- एकीकडे माती, वनस्पती आणि प्राणी आणि दुसरीकडे मानव यांच्यातील सततच्या संवादाची कल्पना आल्याशिवायमानवी इतिहास समजू शकत नाही.
- भूवैज्ञानिक आणि जैविक प्रगतीमुळे आपल्याला केवळ पूर्वइतिहासच नव्हे तर इतिहासही समजून घेता येतो.
- पुरातत्त्वीय अवशेषांसह भूवैज्ञानिक आणि जैविक अभ्यास पृथ्वीच्या उत्पत्तीपासून सुरू झालेल्या इतिहासाच्या एकूण कालमापनाच्या ९८ टक्क्यांहून अधिक अभ्यासाच्या अभ्यासासाठी महत्त्वपूर्ण स्त्रोत म्हणून कार्य करतात.
- तारखा आणि इतर माहिती निश्चित करण्याच्या विविध पद्धती :
एथ्नो-पुरातत्व विज्ञान
- भूतकाळातील समुदायांशी संबंधित पुरातत्त्वीय पुराव्यांचा अर्थ लावण्यासाठी त्यात सजीव समुदायांच्या वर्तनाचा आणि पद्धतींचा अभ्यास केला जातो.
- भारतीय उपखंड हा एक असा प्रदेश आहे जिथे शेती, पशुपालन, घरबांधणी, लोक परिधान केलेले कपडे आणि खाल्लेले अन्न अशा अनेक पारंपारिक वैशिष्ट्ये आणि पद्धती टिकून आहेत. प्राचीन कारागीर कशा प्रकारे वस्तू बनवतात हे समजून घेण्यासाठी आधुनिक कारागीर हे एक महत्त्वाचे मार्गदर्शक आहेत.
- उदाहरणार्थ, आज गुजरातमधील खंभात मध्ये मणी निर्मितीची परंपरा अस्तित्वात आहे.
- या प्रदेशातील आधुनिक मणी निर्मितीचा अभ्यास केल्यास हडप्पा मणी कशा प्रकारे तयार झाले असावेत आणि मणी निर्मात्यांचे संभाव्य सामाजिक संघटन याविषयी मौल्यवान संकेत मिळतात.
- इतिहासातील शांतता आणि पोकळी भरून काढण्यासाठी मानववंशशास्त्रयोगदान देऊ शकते.
- उदाहरणार्थ, यामुळे पुरातत्त्वशास्त्रज्ञांना सुरुवातीच्या काळात उदरनिर्वाह आणि हस्तकलेशी संबंधित क्रियाकलापांमध्ये स्त्रियांच्या भूमिकेबद्दल निष्कर्ष काढण्यास मदत झाली आहे.
- शिकारी-संकलक आणि स्थलांतरित शेतकर् यांच्या आधुनिक समुदायांच्या अभ्यासामुळे पूर्वी अशाच उपजीविकेच्या धोरणांचे अनुसरण करणार्या लोकांचे जीवन-मार्ग समजण्यास मदत होते.
- अर्थात, वर्तमान आणि भूतकाळातील संदर्भांमधील फरक लक्षात घेऊन वांशिक पुरातत्त्वीय पुराव्यांचा वापर केला पाहिजे.
इतिहासाचा स्रोत म्हणून पुरातत्त्वशास्त्र
- पुरातत्त्वशास्त्र सहसाएक निनावी इतिहास प्रदान करते, जो घटनांपेक्षा सांस्कृतिक प्रक्रियेवर प्रकाश टाकतो.
- पुरातत्त्वशास्त्राचा उपयोग प्रामुख्यानेपूर्वइतिहास आणि प्राचीन इतिहासाचा अभ्यास करण्यासाठी केला जातो.
- पूर्वइतिहासाचा संबंध त्या कालखंडाशी आहे ज्यासाठी कोणतेही लिखित स्त्रोत नाहीत आणि इतिहास मुळात लिखित सामग्रीवर आधारित आहे.
- पुरातत्त्व हा पूर्वइतिहासाचा एकमेव स्त्रोत आहे.
- न उलगडलेल्यालिखाणाने व्यापलेल्या भूतकाळातील त्या भागांचा हा एकमेव स्त्रोत आहे. नोंदी (प्रोटो-इतिहास), आणि ऐतिहासिक कालखंड सुरू झाल्यानंतरही मौल्यवान माहिती पुरवत राहतात.
- दुर्दैवाने, एकदा साहित्यिक स्त्रोत उपलब्ध झाल्यानंतर, इतिहासकार पुरातत्त्वशास्त्राचा दुय्यम, पुष्टीदेणारा स्त्रोत म्हणून वापर करतात.
- सुरुवातीच्या भारतीय इतिहासासमोरील सध्याचे एक आव्हान म्हणजे मोठ्या ऐतिहासिक आख्यानांमध्ये पुरातत्त्वीय पुराव्यांचा पुरेसा समावेश करणे.
- पुरातत्त्वशास्त्रआपल्याला बर् याचदा दैनंदिन जीवनातील अशा पैलूंबद्दल सांगते जे ग्रंथांमध्ये प्रकट होत नाहीत किंवा जोर देत नाहीत.
- अशोकपूर्व काळात इतिहासासाठी वैदिक आणि वैदिकोत्तर वाङ्मयीन स्त्रोतांचा टीकात्मक वापर होत असला तरी पुरातत्त्वशास्त्र हा इतिहासकारांसाठी अत्यंत महत्त्वाचा स्त्रोत आहे.
- प्राचीन भारतीयांनी असंख्य भौतिक अवशेष सोडले. उदा., दक्षिण भारतातील दगडी मंदिरे आणि पूर्व भारतातील विटांचे मठ. मात्र, या अवशेषांचा बराचसा भाग भारतभर विखुरलेल्या ढिगाऱ्यांमध्ये दडलेला आहे.
- पुरातत्त्वशास्त्र मानवी वसाहतींच्या इतिहासाबद्दल माहिती प्रदान करते आणि उपजीविकेच्या पद्धतींबद्दल अगदी विशिष्ट तपशील देऊ शकते – लोकांनी जगण्यासाठी खरेदी केलेले अन्न आणि ते त्यांनी कसे मिळवले.
- लोकांनी पिकवलेली पिके, त्यांनी वापरलेली कृषी अवजारे आणि त्यांनी शिकार करून पकडलेल्या प्राण्यांची माहिती यात देण्यात आली आहे.
- कच्चा माल, त्यांचे स्त्रोत, विविध प्रकारच्या कलाकृती तयार करण्यासाठी वापरल्या जाणाऱ्या पद्धतीअशा तंत्रज्ञानाच्या इतिहासातील विविध पैलूंवरील माहितीचा हा उत्तम स्त्रोत आहे.
- पुरातत्त्वशास्त्र समुदायांमधीलदेवाणघेवाण, व्यापार आणि परस्परसंवादाचे मार्ग आणि नेटवर्कची पुनर्रचना करण्यास देखील मदत करते.
- प्राचीन आणि सुरुवातीच्या मध्ययुगीन भारतासाठी मोठ्या संख्येने धार्मिक ग्रंथ उपलब्ध असले तरी धर्माकडे पाहण्याचा केवळ मजकूर-आधारित दृष्टीकोन आपल्याला धार्मिक आचरणाबद्दल जाणून घेऊ इच्छित असलेल्या सर्व गोष्टी सांगणार नाही.
- प्राचीन धर्मांचे भौतिक पुरावेया क्षेत्रात मोठे योगदान देऊ शकतात.
- अशोकपूर्व काळात इतिहासासाठी वैदिक आणि वैदिकोत्तर वाङ्मयीन स्त्रोतांचा टीकात्मक वापर होत असला तरी पुरातत्त्वशास्त्र हा इतिहासकारांसाठी अत्यंत महत्त्वाचा स्त्रोत आहे.
- पुरातत्त्वीय संस्कृतीचे इतिहासात भाषांतर करताना अनेक अडचणी येतात.
- पुरातत्त्वीय संस्कृती ही भाषिक समूह, राजकीय एकक किंवा वंश, कुळ किंवा जमाती सारख्या सामाजिक गटाशी सुसंगत असणे आवश्यक नाही.
- भौतिक संस्कृतीत, विशेषत: मातीच्या भांड्यांच्या परंपरेत होणारे बदल कसे समजावून सांगायचे हा सर्वात महत्त्वाचा प्रश्न आहे. हा एक असा मुद्दा आहे ज्याकडे प्राचीन भारताच्या संदर्भात अद्याप पुरेसे लक्ष दिले गेले नाही किंवा समजले गेले नाही.एपिग्राफी
- पुरातत्त्वीय पुराव्यांवरून प्राचीन लोकांच्या भौतिक संस्कृतीचे संपूर्ण चित्र मिळतेच असे नाही.
- पुरातत्त्वीय नोंदीमध्ये सापडलेल्या कलाकृतींमध्ये सामान्यत: अशा गोष्टी असतात ज्या लोकांनी इतरत्र गेल्यावर फेकून दिल्या, हरवल्या, विसरल्या, लपवल्या किंवा मागे सोडल्या आहेत.
- सर्व भौतिक गुणधर्म टिकून राहत नाहीत.
- पुरातत्त्वीय पुनर्रचना जतन केलेल्या सामग्रीचे प्रमाण आणि प्रकार यावर अवलंबून असते आणि हे वस्तूंवर आणि पर्यावरणीय घटकांवर, विशेषत: माती आणि हवामानावर अवलंबून असते.
- दगड, माती आणि धातूच्या वस्तू यांसारखे अकार्बनी पदार्थ पुरातत्त्वीय नोंदीत टिकून राहण्याची शक्यता जास्त असते.
- पाषाणयुगातील लोकांनी लाकूड आणि हाडांची अवजारेही वापरली असतील, पण दगडी अवजारेच मोठ्या संख्येने टिकून आहेत.
- उष्ण कटिबंधीय प्रदेश, अतिवृष्टी, आम्लयुक्त माती, उबदार हवामान आणि घनदाट वनस्पती संवर्धनासाठी अनुकूल नाहीत. पुरातत्त्वीय पुराव्यांचे मूल्यमापन करताना या गोष्टी लक्षात घ्याव्या लागतात.
- पुरातत्त्वीय म्हणजे भौतिक अवशेषांचावापर करून मानवी भूतकाळाचा अभ्यास.
